♥Rozdział 1♥

Perspektywa Demi:

Obudził mnie dźwięk telefonu. To była Trini. Chciała się spotkać i koniecznie o czymś pogadać. Wstałam, ubrałam się w kremową sukienkę w różyczki i czarne szpilki. Upięłam włosy i byłam gotowa do wyjścia. Kiedy przyszłam do parku, gdzie miałyśmy się spotkać, Trini już na mnie czekała.

- Nie zgadniesz, co się stało! – wrzasnęła na dzień dobry.

- No, co takiego, że zrywasz mnie z łóżka o ósmej rano w sobotę? – szczerz mówiąc, niewiele mi to przeszkadzało, a ciekawość mnie zżerała.

- Mam pracę!!! Będę menagerem!!!

- Serio ?! Fajnie! A kogo?

- Tego nie wiem. Wiem tylko, że to jest jakiś zespół, nic poza tym.

- Oby byli tam jacyś przystojni goście – od razu się rozmarzyłam.

- Taa, jasne. Ty to tylko o jednym!

Obydwie wybuchłyśmy śmiechem. Przez dobre dwie godziny łaziłyśmy po centrum handlowym. Ja nabyłam cudną spódnicę w pistacjowym kolorze i czerwone szpilki. Trini kupiła trampki (znowu?) i szorty z nitami.

Po udanych zakupach poszłyśmy do kawiarni. Posiedziałyśmy, pośmiałyśmy się, po czym musiałyśmy się rozstać. Ja poleciałam na sesję, a Trini miała spotkanie, na którym dowie się, z kim będzie pracować.

            Dzisiaj robiliśmy zdjęcia do reklamy H&M. Poza kilkoma świetnymi sukienkami, nic ciekawego (i nikogo) nie upatrzyłam.

Po pracy poszłam do domu. Po drodze wstąpiłam do kiosku i kupiłam swoją ulubioną gazetę. W domu zrobiłam sobie shake’a i rozsiadłam się na kanapie, czytając nowo nabyte czasopismo. Przeglądnęłam całą w poszukiwaniu jakiś ciekawych artykułów o One Direction (w końcu to moi idole). I znalazłam jeden, który szczególnie mnie zainteresował. Było w nim napisane, że właśnie przestali współpracować ze swoim menagerem. Od razu pomyślałam o Trini. Ale czy to możliwe? Przecież oni pozabijaliby się! Trini ich nienawidzi! Z drugiej strony, dla mnie byłaby to bardzo korzystna sytuacja… Poczytałam jeszcze chwilę, wzięłam kąpiel i poszłam spać.

Perspektywa Trini:

 Po tym, jak się rozstałyśmy z Demi, udałam się do studia, gdzie miałam poznać moich pracodawców. Miły ochroniarz wprowadził mnie do pomieszczenia, w którym podpisałam umowę. Byłam przeszczęśliwa.

Dostałam adres chłopaków z zespołu (od razu pomyślałam o Demi, będzie miała z kim flirtować). Kiedy dojechałam na miejsce, zobaczyłam ogromną i wypasioną willę. Pewnym krokiem weszłam na posesję. Zadzwoniłam do drzwi. Kiedy zobaczyłam, kto mi otworzył, ogarnęła mnie złość. Dlaczego oni?! W drzwiach stał uśmiechnięty chłopak w czerwonych rurkach i bluzce w paski. Jak mniemam, to był Louis – jeden z tych pięciu wyjących pedałów. Wrzasnął na całe gardło:

- Wow, menagerka przyszła!

Myślałam, że szlag mnie trafi. Nagle w drzwiach stanęło pięciu kompletnie nieogarniętych chłopaków gapiących się na mnie jak na eksponat z muzeum.

- Aha, to wy… - mruknęłam pod nosem.

- Co za entuzjazm… - powiedział mulat.

Weszliśmy do środka. Moim oczom ukazał się chaos. Istny Armagedon. Wszędzie walały się pudełka po pizzy, brudne ubrania i jedzenie. Chłopak w najkrótszych włosach zaczął ogarniać ten burdel, tak, że po chwili było gdzie usiąść.

Cała piątka usiadła przede mną. Nastała niezręczna cisza. Postanowiłam ją przerwać.

- Taak, więc… Ja jestem Trini Fray. Wy nie musicie się przedstawiać. Kojarzę was. Jak już wiecie, będę waszym nowym menagerem. Zapewne bardzo się cieszycie, pewnie tak, jak ja, ale nie o to w tym chodzi.

- A o co chodzi? – zapytał naiwnie ten, który otworzył mi drzwi.

- Od teraz ja tu rządzę. Jak nie będziecie sprawiać mi problemów, to współpraca będzie prosta. Jasne?

- Łaaa, ostra, takie lubię! – szepnął Zayn do blondyna z kanapką w ręce.

Miałam ochotę przypieprzyć mu w twarz, ale się powstrzymałam i udałam, że tego nie słyszałam,. Nagle Niall wstał i zniknął za jakimiś drzwiami. Po chwili wrócił z całym talerzem babeczek.

- Chcesz jedną? – zapytał, plując ciastkiem dookoła.

- Ciekawe, Horan jeszcze z nikim nie dzielił się żarciem… - powiedział Harry.

Z obrzydzeniem odmówiłam. Popatrzyłam na zegarek. Zrobiło się późno.

- No dobra, chłopcy, ja musze lecieć. Macie, to jest mój numer – rzuciłam wizytówkę na stół, po czym wyszłam.

Wracając do domu kupiłam paczkę fajek. Chciałam zadzwonić do Demi, ale było już po dwunastej. Wzięłam prysznic, po czym wskoczyłam do łóżka. Zauważyłam, że mam pięć nowych wiadomości :

Louis:

Słodkich snów, kiedy następne spotkanie? xxx

Liam:

Dobranoc ;) Szkoda, że nie widzisz, co Lou wyprawia! ;P

Niall:

Niech ci się babeczki przyśnią ^^

Harry:

Lou cały czas o tobie gada o_O dobranoc ;)

Zayn:

Dobranoc, Lou zwariował xD

Nie bardzo się tym przejęłam. Oni chyba zwariowali. I o co chodzi z Louisem? Aaaa tam, idę spać.

Perspektywa Emily:

Jestem w Paryżu. Niby to miasto miłości, ale co mi z tego, skoro nie mam kogo kochać? Tęsknię za Trini i Demi. Niestety, taka praca. Przynajmniej coś zarobię. Chciałabym do nich zadzwonić, zapytać co u nich, ale nie mam nawet kiedy. Smutno mi tu samej. Trzy miesiące bez nich… To istna męka… Chyba nie wytrzymam!